Τα βράδια

Είναι εκείνα τα βράδια, που δεν μπορείς να κοιμηθείς. Που σε βασανιζουν οι σκέψεις σου, και σου ζαλίζουν το μυαλό με ερωτήματα.

Είναι η δική σου σκέψη που δεν με αφήνει να σκεφτώ τίποτα άλλο. Είναι αυτές οι αναμνήσεις που θέλουν να ξεπηδησουν από το μυαλό και να γίνουν στιγμές ξανά και ξανά. Είναι η ανάσα σου που ακούω μέσα από τους τοίχους και κόβει την δική μου. Αυτή η βραχνή φωνή σου, το γέλιο σου και τα μάτια αυτά τα υπεροχα που μέσα τους καθρεφτίζεται όλη η ομορφιά της ψυχής σου. Είναι εκείνα τα βράδια που σκεφτομαι πως είσαι, αν είναι καλά, και αν δεν είσαι να σκέφτομαι πως μπορώ να σε κάνω εγω.

Εκείνα τα βράδια μου, είσαι εσυ.

Το πάθος που σε καιει

Ενώ τα έχεις βάλει όλα σε μια σειρά και νομίζεις πως έχεις τον έλεγχο, έρχεται κάτι και στα κάνει όλα άνω-κάτω. Αυτο το κάτι μπορεί να είναι μια αγκαλια, δύο μάτια, ένα άγγιγμα, μια ανάσα.. με λίγα λόγια ένα πάθος.

ΠΑΘΟΣ: Πώς γίνεται μια τόσο μικρή λέξη να έχει τόσο τεράστια σημασία και να κάνει τόσα πολλά; Πάθος είναι να με κοιτάς στα ματια, χωρίς να λες ούτε μια λέξη και εγώ να τα ακούω όλα μέσα στα αυτιά μου, να βλέπω εικόνες στο μυαλο και να κανω σενάρια δικά μας τρελλά και να μου κόβεται η ανάσα. Πάθος είναι να είσαι δίπλα μου, να θέλω να σε αγγίξω και να μη μπορώ, αλλά ξέρω ήδη αυτό άγγιγμα, μου λειπει κάθε μέρα όλο και πιο πολυ..

Το πάθος είναι μια φωτιά, το θέμα είναι να μην καεις από αυτό γιατί το πάθος γίνεται έρωτας και ποιος ξέφυγε από τον έρωτα για να το κάνεις εσυ..

Η νοσταλγία έχει το άρωμα της βροχής.

Το θέμα ειναι πως ενώ έχεις χίλιους λόγους για να φύγεις, εσύ θα βρεις τον ΈΝΑΝ για να μείνεις κι ας μην πρέπει, μα ποιος τελικά ορίζει τα πρέπει και τα μη, ποιος ειναι άξιος να ξέρει ποιο ειναι το σωστό και το λάθος, όταν κάτι σε κάνει χαρούμενο, έστω για κάποιες στιγμές δεν ειναι ποτέ λάθος.

Κι αν έτσι πρέπει να λέγεται τότε θα λέω πως είσαι το λάθος μου, είσαι το πιο σωστό μου λάθος, μα δεν είσαι εδώ για να το δεις, θέλεις να πιστεύεις πως απλά είμαι ένα ψέμα για να μην νιώσεις άσχημα που είσαι μακρυά μου, μα όταν κοιτάς τα μάτια μου ξέρεις όλη την αλήθεια και πως δεν θα αλλάξει, γιατί <<ο αληθινος ερωτας ούτε πεθαίνει ούτε χάνεται>>.

Όμως κάποια στιγμή όλα θα ειναι ξεκάθαρα, οι καταστάσεις αλλά και εμείς θα είμαστε πιο ώριμοι για να μπορούμε να συνεχίσουμε αυτό που αφήσαμε στην μέση, όσος καιρός και να περάσει ο ερωτας θα φανεί αν ήταν όντως αληθινος, μέχρι τότε θα έχω τις αναμνήσεις για να μην στεναχωριέμαι που δεν θα είσαι κοντά μου, να με κρατάνε όταν θα σε βλέπω και δεν θα μπορώ να σε αγγίζω...

Αγαπη, τι δυσκολο πραγμα;

αναρωτιεμαι γιατι ολοι μιλανε για τη χαρα της αγαπης, ενω η αγαπη δεν ειναι μονο χαρα,ειναι συντριβη, βαλσαμο, τρελα. ειναι να δινεις και να παιρνεις τα παντα, κι υστερα, παλι να τα χανεις. ειναι τα ματια εκεινα που σε βλεπουν οπως ισως δεν εισαι, αλλα οπως σιγουρα μπορεις να γινεις. η αγαπη ειναι πληγη και γιατρεια, ειναι περα απο τη συμπονια και πανω απο το νομο...

το ωραιοτερο συναισθημα ειναι να αγαπας, να δινεσαι στον αλλο με ολο σου το ειναι, χωρις να περιμενεις κατι απο αυτον, η αγαπη ειναι ομως μια κατάρα που οχι μονο θολωνει το νου, αλλα καταστρεφει και την ψυχη, αλλα αυτο ειναι το ωραιο, γιατι η αγαπη ειναι μια φωτια που ειτε θα σου ζεστανει την καρδια ειτε θα σου καψει το σπιτι...

 οσοι αγαπουν αληθινα ξερουν να επιμενουν αλλα και να περιμενουν, "λιγο κραταει ο θυμος οσων αγαπουνε πραγματικα", μπορεις να θυμωσεις, να φωναξεις, ομως οτι κι αν σου κανει το ατομο που αγαπας αργα ή γρηγορα απλα δεν θα δινεις αξια γιατι μπροστα σε αυτα που νιωθεις ειναι ασημαντο.."H αγάπη είναι μια ατέλειωτη συχώρεση, ένα βλέμμα τρυφερό, που σου γίνεται συνήθεια."
"H αγάπη δεν ξέρει από αξιοπρέπεια"
Ποσο μπορει να ισχυει αυτο, οταν αγαπας δεν σκεφτεσαι καθολου την αξιοπρεπεια σου, το μονο που θες ειναι να εισαι με τον αλλο και δεν σε νοιαζει το κοστος.

Η αγαπη δεν ειναι δυσκολη, εμεις την κανουμε, ολα ευκολα ειναι αρκει να υπαρχει θεληση, και... καλη καρδια με γερη κραση, να αντεχει, γιατι χωρις λιγο πονο η αγαπη δεν υπαρχει..:)

Το άλλο μας μισό

Κατά τον Πλάτωνα..στην αρχή της δημιουργίας οι άντρες και οι γυναίκες δεν ήταν όπως είναι τώρα, υπήρχε μόνο ένα ον..βραχύσωμο με σώμα και λαιμό αλλά το κεφάλι του είχε δύο πρόσωπα και το καθένα κοίταζε προς διαφορετική κατεύθυνση.  Ήταν λες και δύο πλάσματα είχαν κολλημένες τις πλάτες τους με δύο αντίθετα φύλα τέσσερα πόδια, τέσσερα χέρια.

Οι θεοί της Ελλάδας όμως ήταν ζηλιάρηδες και είδαν ότι ένα πλάσμα που είχε τέσσερα χέρια δούλευε περισσότερο, με δύο πρόσωπα έβλεπε παντού και δεν μπορούσε να δεχτεί ύπουλη επίθεση ενώ με τα τέσσερα πόδια δεν χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια για να στέκεται και να διανύει μεγάλες αποστάσεις. Και το πιο επικίνδυνο απ'όλα, το πλάσμα αυτό είχε δύο φύλα, δεν είχε κανέναν ανάγκη για να συνεχίσει να αναπαράγεται πάνω στη γη. 

Τότε είπε ο Δίας, ο άρχοντας του Ολύμπου ''έχω ένα σχέδιο για να κάνω αυτούς τους θνητούς να χάσουν την δύναμη τους'' και με ένα κεραυνό έκοψε το πλάσμα στα δύο δημιουργώντας τον άντρα και τη γυναίκα. Αυτό αύξησε κατά πολύ τον πληθυσμό της γης και ταυτόχρονα αποπροσανατόλισε και αποδυνάμωσε τους κατοίκους της. Επειδή τώρα ήταν αναγκασμένοι να αναζητούν το χαμένο τους κομμάτι, να το αγκαλιάζουν ξανά και με αυτό το αγκάλιασμα να βρίσκουν την παλιά τους δύναμη, την ικανότητα να αποφεύγουν την προδοσία, την αντοχή να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις και να αντέχουν την κοπιαστική εργασία.

Το αγκάλιασμα κατά το οποίο τα δύο σώματα ενώνονται εμείς το αποκαλούμε ερωτική πράξη.

Όπως λέει η ιστορία, οι άνθρωποι έχουν διαιρεθεί και τώρα ζητάνε πίσω αυτό το αγκάλιασμα που θα τους ενώσει. Είναι ένστικτο μας. Αλλά και ο λόγος για τον οποίο αντέχουμε όλες τις δυσκολίες που μας συμβαίνουν κατά τη διάρκεια αυτής της αναζήτησης.

Η πρώτη επιθυμία είναι πολύ σημαντική, επειδή είναι κρυμμένη, απαγορευμένη χωρίς συγκατάθεση.

 Δεν ξέρεις αν είσαι μπροστά στο χαμένο σου μισό ούτε και αυτό το ξέρει αλλά κάτι σας ελκύει και είναι ανάγκη να πιστέψετε ότι είναι αλήθεια...